Universitato Cheikh Anta Diop

Universitato Cheikh Anta Diop
	Universitato Cheikh Anta Diop (Dakaro) en 1967
publika universitato
kromnomo	Universitato de Dakaro
moto	Lux Mea Lex; Lumigu mian leĝon
Informoj
fondodato	24 februaro 1957
speco	ŝtata
lingvo(j)	france
Situo
Geografia situo	14° 41′ 13″ N, 17° 27′ 48″ U (mapo)14.686944-17.463333Koordinatoj: 14° 41′ 13″ N, 17° 27′ 48″ U (mapo)
lando	Senegalo
urbo	Dakaro, Senegal
adreso	UCAD, BP 5005 Dakar
Estraro
Profesoro	Ibrahima Thioub
Nombroj
nombro de studentoj	85 000 (en 2014)
Diversaĵoj
retejo	Oficiala retpaĝaro [+]
Listoj
membro de
	Asocio Universitata de Franclingvio ; Internacia Asocio de Universitatoj ; Asocio de Afrikaj Universitatoj ; vd
filioj
	Centre de Recherches Économiques Appliquées (en) ; vd
	Universitato Cheikh Anta Diop (Senegalo)
	Universitato Cheikh Anta Diop (Senegalo)
	Universitato Cheikh Anta Diop
	v • d • r

Universitato Cheikh Anta Diop (france: Université Cheikh Anta Diop aŭ UCAD), ankaŭ konata kiel Universitato de Dakaro, estas universitato en Dakaro, Senegalo. Ĝi estas nomita laŭ la senegala fizikisto, historiisto kaj antropologo Cheikh Anta Diop.^[1]^[2]

Historio kaj evoluo

Universitato Cheikh Anta Diop antaŭas al senegala sendependeco kaj eliĝis el pluraj francaj institucioj establitaj de la kolonia administracio. En 1918, la francoj kreis la École africaine de médecine por eduki blankajn kaj mestizajn studentojn, same kiel malgrandan senegalan eliton kun nominala franca civitaneco. En 1936, sub la registaro de la Popola Fronto en Francio, Dakaro fariĝis la ĉefsidejo de la Institut fondamental d'Afrique noire (IFAN) dediĉita al la studo de afrika kulturo. En la 1950-aj jaroj, la franca administrado vastigis tiujn lernejojn, aldonis sciencajn fakultatojn kaj kombinis la lernejojn en la Institut des Hautes Etudes de Dakar. En 1957, nova kampuso estis konstruita kaj la instituto estis alfiksita al la Universitato de Parizo kaj la Universitato de Bordozo, iĝante la Universitato de Dakaro, la plej granda kaj plej prestiĝa en franca Okcidentafriko (AOF). En 1987, ĝia nomo estis ŝanĝita por honori la senegalan filozofon kaj antropologon Cheikh Anta Diop.^[3]

Universitato Cheikh Anta Diop estas konsiderata unu el la plej prestiĝaj institucioj en Afriko, kun aliĝo de pli ol 60.000 studentoj. Plej multaj senegalaj estroj de la post-sendependeca generacio estas diplomiĝintoj de la universitato kaj ĝiaj studentoj instruas en universitatoj tra la mondo.^[3]^[4]

La eduka sistemo sekvas la francan sistemon, kun parolaj aŭ skribaj finekzamenoj ĉe la fino de la kurso. Ĉiuj fakoj en la universitato estas instruataj en la franca lingvo, krom tiuj por fakoj aliaj ol la franca.^[5]

Rimarkindaj eks-studentoj kaj instruistoj

Rimarkindaj instruistoj

Abdoulaye Bathily, eksa registara ministro kaj kandidata prezidento, profesoro pri historio.
Souleymane Bachir Diagne, senegala filozofo, iama vic-dekano de la Kolegio pri Homaroj kaj Profesoro pri Filozofio.
Amsatou Sow Sidibé, senegala advokato kaj prezidenta kandidato
Khady Sylla, senegala romanverkisto
Louis-Vincent Thomas, franca sociologo, antropologo, etnologo, iama profesoro.
Abdoulaye Wade, eksa prezidento de Senegalo, iama dekano de la fakultato pri juro kaj ekonomiko.

Rimarkindaj studentoj

Simeon Aké, eksa ministro pri eksteraj aferoj de Eburbordo kaj ambasadoro al Unuiĝintaj Nacioj.
Barthélémy Attisso, gitaristo kaj advokato.
Sangaré Niamoto Ba, ministro de Malio.
Sékou Ba, eksa ministro pri Bestaj Rimedoj de Burkino.
Sokhna Benga, senegala romanverkisto kaj poeto.
Emmanuel Bombande, kunfondinto kaj plenuma direktoro de la Okcidenta Afrika Reto por Packonstruado, prezidanto de la estraro de la Tutmonda Partnereco por la Antaŭzorgo de Armitaj Konfliktoj (angle: Global Partnership for the Prevention of Armed Conflict - GPPAC).
Yayi Boni, prezidento de Benino.
Ousmane Camara, iama senegala ĉefĵuĝisto.
Awa Marie Coll-Seck, eks-Senegala ministro pri Sano.
Mbaye Diagne, senegala armea oficiro kaj armea observisto de Unuiĝintaj Nacioj kreditis ŝpari multajn vivojn dum la ruanda genocido de 1994.
Souleymane Bachir Diagne, profesoro ĉe Universitato Kolumbio.
Salif Diallo, majstro pri Juro, Burkinabé-politika gvidanto.
Cheick Sidi Diarra, speciala konsilisto pri Unuiĝintaj Nacioj pri Afriko kaj alta reprezentanto por la Malplej Disvolvitaj Landoj, Nemalmovaj Evoluantaj Landoj kaj Malgrandaj Insulaj Disvolviĝantaj Ŝtatoj (OSAA / OHRLLS).
Ousmane Tanor Dieng, internaciaj rilatoj, Juro; unua sekretario de la Socialisma Partio de Senegalo, vicprezidento de la Socialisma Internacio.
Abdou Diouf, dua prezidanto de Senegalo.
Mamadou Diouf, historiisto de Kajooro, eksa CADU-instruisto, kaj direktoro de afrikaj studoj ĉe Universitato Kolumbio.
Adebayo Faleti, niĝeria poeto, verkisto kaj aktoro.
Ibrahima Fall, eksa ministro pri eksteraj aferoj kaj profesoro pri juro.
Teguest Guerma, medicina postdoktoreco, asociita direktoro de la departamento pri HIV/aidoso de la Monda Organizaĵo pri Sano.
Ibrahim Boubacar Keïta, prezidanto de Malio.
Molly Melching, aktivulo pri homaj rajtoj.
Kanidoua Naboho, doktoro pri medicino, politika estro de Burkinabé.
Doudou Ndoye, senegala politikisto.
Erin Pizzey, aktivulo kaj fondinto de la unua hejm-perforta rifuĝejo de la mondo.^[6]
Jean Pliya, Beniniana dramverkisto kaj rakontisto.
Ibrahima-Abou Sal, Maŭritana historiisto.
Théodore-Adrien Sarr, ĉefepiskopo de Dakaro, licencis en la greka kaj la latina.
Talla Sylla, senegala politikisto, estro de Alliance for Progress and Justice (APJ).
Soham El Wardini, urbestro de Dakaro (unua ino se temas pri urbestro post sendependeco).